Davutoğlu medyasından Soner Yalçın’a itiraz: Kürtlere özel statü verilmeli

Karar muharriri Ahmet Taşgetiren, bugünkü “Kürtler’in neleri yok ki…’ söylemi” başlıklı yazısında “Kürtlerin neleri yok ki” telaffuzuna karşı çıktı.

“Neleri yok ki…” sözü, Türkiye’nin en sancılı sorununda sık sık tedavüle giren bir cümle” diyen Taşgetiren, şöyle devam etti:

“Cumhurbaşkanı yardımcısı hatta Cumhurbaşkanı bile olabiliyorlar… Kaç tane bakan var. Öyle dillerini konuşamadıkları, müzik söyleyemedikleri periyotlar geride kalmadı mı? Devlet, 24 saat yayın yapan TV kanalı bile açtı. Kürtçe yayın yapan… ‘Neleri yok ki…’nin akabinde “Daha ne istiyorlar?’ sorusu geliyor. Bu tabirler varıp ‘Kürt sorunu yoktur’ da, az sonra da ‘Terör sorunu var’ da noktalanıyor.

Eğer ‘Kürt sorunu yok, terör sorunu var’ ise onun da dermanı, o denli ‘çözüm-mözüm’ üzere işlerle uğraşmamak, terör sıkıntısını yok etmek için terörün anladığı lisandan konuşmak, yani güç kullanıp onu sona erdirmek oluyor. Geçmişte ‘Kurt meselesinin var olduğu’ görüşünden yola çıkarak devlet ismine “Çözüm süreci” üzere kimi adımlar atıldığında da, bir kesim bunun ‘ihanet’ olduğundan yola çıkarak ağır suçlamalarda bulunmuşlardı.

O gün suçlananlar, sorunu çözme ismine, evvelden dokunulamayan birtakım alanlara dokundular, iyileştirmeler yaptılar ve işte artık ‘Neleri yok ki…’ noktasına gelindiğini, o vakit suçlananlar dillendiriyor. Üstelik evvelce suçlayanlarla birlikte iktidar ortağı bulunuyorlar.”

“ÖZEL STATÜ VERİLMELİ”

Kürtlere özel statü verilmesi gerektiğini savunan Taşgetiren’in yazısının ilgili kısmı şöyle:

“Neleri yok ki…” tartışmasında kimin ne düşündüğünün hakikaten ortaya çıkması üzere bir sorun var.

‘Kürt sorunu’ üzerinden siyaset yapanların tahlil için beklentileri olmalı, bir de ülkenin başka bölümlerinin ‘meseleyi’ anlamaları ve hal geliştirmeleri açısından mevzu açıklığa kavuşmalı.

Öyle ya, mevcut statükonun hangi boyutlarında sorun görülüyor ve nasıl bir statü isteniyor? Bunlar ortaya çıkarsa, ‘Kürtler’ diye bir küme ismine yürütülen siyasetin nereye evrileceği görülür, ona nazaran ‘Kürtler’in dışındaki toplum kesitleri de daha sağlıklı duruş belirlerler.

Aslında evet ülkede “Kürtlerin dışında” büyük çoğunluğu ‘Türkler’ den oluşan geçen Karar’da Mehmet Ali Verçin’in yazısında zikredildiği üzere ‘Türklüğü üst kimlik olarak benimseyen’ 18 farklı etnisite var.

Türkiye coğrafyası birlikte paylaşılıyor. Bir etnisiteye farklı statü belirlemek bütün başkalarını etkileyecek. Kürt siyaseti ‘Türk etnisite’ sine farklı statü verildiğini, bunun da herkesi etkilediğini söylüyor, itiraz ediyor, buna karşılık da ‘Türklüğün sade bir etnisite olmadığı, tüm etnisitelerden oluşan bir harman olduğu’ görüşü seslendiriliyor.

Belli ki burası bir kırılma noktası…

Belki Kürtler diyor ki, biz de nüfus yoğunluğu bakımından ve ülkenin kuruluş süreci içinde öteki etnisitelerden farklı olarak Türkler kadar belirleyiciyiz, bize de özel statü belirlenmeli…

Bu da ülkede yaşayan herkesin kararını gerektiren bir değerlendirme…”

VERÇİN: KÜRT PROBLEMİNDE SEKİZ BASAMAKLI MÜZAKERE VE ÇÖZÜM

Taşgetiren’in yazısında atıf yaptığı, bir öbür Karar müellifi Mehmet Ali Verçin, 5 Kasım’da kaleme aldığı “Kürt sıkıntısında sekiz kademeli müzakere ve çözüm” başlıklı yazısında, “Sayın Cumhurbaşkanı Türkler ve Kürtler ya da Kürtler ve Türkler diyerek Türk ve Kürt soylu olmayan Çerkez, Dağıstanlı, Roman, Boşnak, Avar, Lezgi, İnguş, Arnavut, Arap, Zaza, Pomak (Müslüman Bulgar), Torbeş (Müslüman Makedon) Müslüman Grek, Çeçen, Oset, Karaçay, Gürcü, Laz ve öbür vatandaşları kırmış olabileceğini düşündü mü sanki? (…) Dokuz milyonluk İslam nüfusuna Türkler, Kürtler, üstteki saydığım 18(+) etnik halk ile Doğu Akdeniz ve Mezopotamya’nın öteki Müslüman halkları da dâhildir” dedi.

“Konuya ve örgüte yakın uzmanların görüşüne nazaran, KCK ve PYD üzere kuruluşlar bir kaideyle Öcalan’ın talimatlarına uyabilirler: Öcalan, onlardan gelecek talepleri Türkiye Devletine kabul ettirebilirse” diyen Verçin, şunları yazdı:

Öyle görünüyor ki şayet başlarsa, karmaşık ve uzun sürecek bir müzakere devri başlıyor.

Acaba neyi müzakere edebilirler, masaya ne gelebilir?

Düşüncelerimizi ve muhayyilemizi özgür bırakarak yıllardır konuşulmuş mevzuları derleyip toparlarsak, yedi temel unsur öne çıkıyor: Evvel KCK’nin en maksimalist olanından başlayarak muhayyel talepleri (aslında kısa ve uzun vadeli bütün hedeflerini) reddediliş sırasına nazaran sıralayalım:

1) Türkiye’de Kürt nüfusunun çoğunlukta olduğu vilayetlerde bir “bağımsızlık referandumu” yapılsın ve bu referandumda (%51, %67 yahut %75 bir oran belirlenerek) bağımsızlık çıkarsa, Kürtlere, self determinasyon hakkı gereği, kendi devletlerini kurma hakkı tanınsın.

Cevap: Hayır.

2) Şayet Türkiye’de bağımsız bir Kürt Devleti kurulursa, bu devletle Suriye’deki Rojava’yı birleştirelim ve bu yeni devlet de Türkiye’yle konfederasyon yapsın. Tahminen vakitle Irak ve İran Kürtleri de gelip bu konfederasyona katılabilir.

Cevap: Hayır.

3) Türkiye Irak’tan daha demokratik bir ülke olduğu için, Irak’ın Kürtlere verdiği hakların bir benzerini Türkiye de Türkiye Kürtlerine versin. Böylelikle Kürtlerin ağır olarak yaşadığı bölgede kurulacak Özerk bir cumhuriyette, Kürtler, içişlerinde özgür dışişlerinde Türkiye’ye bağlı olsun.

Cevap: Hayır.

4) Anayasal vatandaşlıkta tam bir eşitlik sağlansın: Kürtçe ikinci resmi lisan olsun. Türkiye’deki bütün Kürtler için Kürtçe, anaokulundan üniversiteye kadar mecburî eğitim lisanı olsun.

Cevap: Hayır.

5) Yalnızca Kürtlerin çoğunlukta olduğu kentlerde Kürtçe “zorunlu eğitim lisanı olsun”. Kürtçe eğitim alanlara hükümetlerde (mesela Ulusal Eğitim Bakanlığında) ve bürokraside özel kontenjanlar tanınsın.

Cevap: Hayır.

6) Avrupa Mahallî İdareler Özerklik Kaidesi, ilköğretim kurumlarında mecburî eğitimin mahallî idareler tarafından yapılmasını öneriyor. Türkiye de bu mutabakata imza atmış, bu durumda eğitim belediyelere bırakılabilir. Devletin eğitime ayırdığı bütçeler de belediyelere aktarılır. Kürt Bölgesindeki ilköğretim kurumlarında eğitim lisanı Kürtçe olur.

Cevap: Hayır.

7) KCK, Türkiye’ye karşı silahlı çabayı durdursun ancak İran, Irak ve Suriye’deki KCK faaliyetleri devam etsin. Bunun Türkiye’ye bir ziyanı olmaz. Türkiye de, PKK mensuplarını, çıkaracağı bir kanunla af etsin ve siyasi hayata atılabilmeleri için bütün sicillerini temizlesin. Öcalan’la birlikte bütün üst seviye yöneticilere siyasette, belediyelerde ve kamuda misyon alabilmenin yolu açılsın.

Cevap: Hayır.

“İKİ İSTEĞİMİZ VAR”

Bazıları şimdiye kadar hiç gündeme gelmemiş hususları da içeren bu yedi hususun tamamına ve nüanslı türevlerinin hepsine, Türkiye Devletinin hayır diyeceği katidir.

Bu durumda KCK müzakerecisi Abdullah Öcalan soracaktır: “Bir tahlil için beni siz çağırdınız şayet bu hususları kabul etmeyecekseniz ne talep ediyorsunuz?”

Cevap: “Biz PKK’yı yendik. İçeride bütün silahlı PKK ögelerini etkisizleştirdik. Irak ve Suriye’de de burnunu dışarıya çıkaran her PKK’lıyı SİHA’larla çabucak yok ediyoruz.” Yakında Amerika da bölgeyi terk edecek ve akabinde Türkiye, Suriye’ye girip bütün düşmanlarını imha edecek.

İki isteğimiz var: Gelin bu örgütü büsbütün tasfiye edin ve Türk Adaletine teslim olun.

Devlet de, bir müddet sonra genel bir af çıkarır ve cinayete karışanlar hariç herkes hür bırakılır. Özgür kalanlara da hem siyasetin hem de bürokrasinin yolu açılır.

Türkiye kültürel alanda esasen gerekli bütün ıslahatları yaptı: Kürtçe artık seçmeli bir lisan, TRT6 24 saat Kürtçe yayın yapıyor. Kürtçe müzik, yayın, kitap çıkarmak özgür vs. vs.”

Görüldüğü üzere düşünmek ve derinleşmek hedefiyle geliştirdiğimiz bu muhayyel senaryoya nazaran Türkiye ile KCK’nın durumları ortasında kapatılması mümkün olmayan uçurumlar var.

Gelecek devirlerde de Kürtler var epey, en azından içlerinde bir küme, üstte saydığım yedi hususun de tamamını savunacaktır.

Peki, tarafların durumu birbirine bu kadar zıtken “Kürt Sorunu” nasıl çözülecek?

Bilmiyorum.

Bir bilen olabilir mi, bundan da emin değilim.

“Kürt Probleminin Çözülmesi” edebiyatını yapanların da, mevzuyu kavrama ve bilinilebilir kılma uğraşlarının içeriksiz yahut isabetsiz olduğunu görülüyor.

Tarihin ve sosyolojinin oluşturduğu katmanlı ve çetrefil sıkıntılar çözülmeye çalışılmaz zira çözülemezler, bu sıkıntılarla birlikte yaşanır.”

SONER YALÇIN NE YAZDI

Gazeteci Muharrir Soner Yalçın, Türkiye’de her periyot tartışmaların odağında yer alan “Kürt sorunu” ile ilgili dikkat çeken bir yazı daha evvel kaleme aldı.

Soner Yalçın, Türkiye’de “Kürt sorunu” olmadığını yalnızca terör örgütü PKK sorunu olduğunu Sözcü Gazetesi’nde 15 Eylül 2015 tarihinde yayınlanan yazısında şöyle anlattı:

Teş­hi­si doğ­ru ko­ya­lım:

Tür­ki­ye­’de ak­lı tü­müy­le yok et­me­ye yö­ne­lik bir iç sa­vaş var.

Bu sa­va­şın bir cep­he­sin­de PKK var.

Pe­ki…

PKK ne­den ço­cuk­la­rı­mı­zı öl­dü­rü­yor; bu­na ya­nı­tı olan var mı?

Öy­le ya…

Kürt­çe mi ya­sak?

Devlet okullarında Kürtçe öğretmek mi yasak?

Milli Eğitim Bakanlığı müfretadında Kürtçe öğretmek mi yasak?

Kürt­çe öğ­re­ten özel okul, ens­ti­tü aç­mak mı ya­sak? x, w, q harf­le­ri­ni kul­lan­mak mı yasak?

Kürt­çe ga­ze­te, der­gi, ki­tap çı­kar­mak mı ya­sak?

Kürt­çe tv, rad­yo mu ya­sak?

Kür­t’­ün par­ti kur­ma­sı mı ya­sak? Kürt­çe pro­pa­gan­da yap­ma­sı mı ya­sak?

Kür­t’­ün be­le­di­ye baş­ka­nı, mil­let­ve­ki­li, ba­kan, baş­ba­kan, cum­hur­baş­ka­nı ol­ma­sı mı ya­sak?

Kür­t’­ün kay­ma­kam, va­li ol­ma­sı mı ya­sak?

Kür­t’­ün as­ker, su­bay ol­ma­sı mı ya­sak? Kür­t’­ün Meh­met­çik ol­ma­sı mı ya­sak?

Kür­t’­ün me­mur ol­ma­sı mı ya­sak?

Kür­t’­ün şar­kı­cı-ar­tist-fut­bol­cu ol­ma­sı mı ya­sak?

Kür­t’­ün ye­rel kı­ya­fe­ti­ni giy­me­si mi ya­sak?

Kürt­çe tür­kü mü ya­sak?

Kürt­çe sinema mi, ti­yat­ro mu ya­sak? Şi­ir mi ya­sak?

Kür­t’­e şir­ket kur­mak, hol­ding sa­hi­bi ol­mak mı ya­sak? Tür­ki­ye­’nin en zen­gin 100 ki­şi­si ara­sı­na gir­me­si mi ya­sak?

“TEK HEDEF TÜRKİYE’Yİ BÖLMEK”

Kür­t’­e ül­ke­nin bel­li bö­lü­mün­de ya­şa­mak mı ya­sak?

Kür­t’­e se­ya­hat öz­gür­lü­ğü mü ya­sak? 5 yıl­dız­lı otel­ler mi ya­sak?

Kür­t’­e Ka­be­’ye git­mek mi ya­sak?

Kür­t’­e ana­ya­sal halk­lar mı ya­sak?

Tür­ki­ye­’de Tür­k’­e ne ser­best de Kür­t’­e ya­sak!

Bu ka­dar kan, neden akıtılıyor pekala?

Ço­cuk ol­ma­yı­nız…

Bu ta­şe­ron te­rö­rün tek ama­cı var:

Tür­ki­ye­’yi böl­mek!..

Baş­ka açık­la­ma­sı var mı…”